Blog - Biblia

Witamy na naszym blogu.
Znajdziesz tutaj informacje na temat
Apokryfów oraz Sekt

Sekta 

Sekta - (od łac. secta – kierunek, droga, postępowanie, zasady, stronnictwo, nauka, od sequi – iść za kimś, postępować, towarzyszyć albo łac. seco, secare – odcinać, odrąbywać, odcinać się od czegoś) – grupa społeczna stanowiąca odłam wśród wyznawców jakiejś religii. Na gruncie religioznawstwa termin "sekta" nie ma, w przeciwieństwie do sytuacji z języka potocznego, zabarwienia pejoratywnego.


 Sekty czym sa? 
Według Słownika Języka Polskiego sekta oznacza grupę społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania, silnie akceptującą rolę przywódcy.
W polskim prawie używa się określenia związek wyznaniowy. Zarejestrowanych jest kilka kościołów i ponad 100 związków wyznaniowych. Prawdopodobnie drugie tyle różnych ugrupowań religijnych działa bez rejestracji.
W publicystyce i literaturze przedmiotu używa się również terminów ruch religijny, nowy ruch religijny, grupa wyznaniowa, grupa religijna i pojęcia szerszego grupa kultowa.
W powszechnym odczuciu za sektę uważa się grupę wyznaniową szkodliwą i destrukcyjną społecznie.


Terminologia

W kulturowym kontekście Indii i hinduizmu termin "sekta" nie ma wydźwięku pejoratywnego. Określenie "sekta" wykorzystywane jest tam w odniesieniu do każdego odłamu religijnego. Nazwy indyjskie odpowiadające pojęciu sekty, to w łonie hinduizmu: sampradaja (sekta, zakon, tradycja), marga, panth, mat (szkoła filozoficzna) Louis Dumont definiuje występującą w religii hinduistycznej sektę (zastrzegając o małym podobieństwie do grup określanych w ten sposób w chrześcijaństwie), jako grupę religijną obejmującą:
  • ascetów zaangażowanych w osiąganie wyzwolenia z samsary zgodnie z wspólnie akceptowanymi naukami
  • świeckich zwolenników
i wskazuje, że w najszerszym ujęciu wyłonionymi w historii hinduizmu sektami są buddyzm i dźinizm.


Sekta A Religia

Termin sekta oznacza najczęściej podgrupę religijną, różniącą się od innych grup swoistymi praktykami religijnymi oraz swoistym doborem pism kanonicznych. W ujęciu teologicznym dotyczy grupy wyznaniowej, która oddzieliła się od macierzystej organizacji kościelnej dla zaznaczenia swojej odrębności w kwestiach doktryny, liturgii i organizacji wspólnoty religijnej tworząc nową wspólnotę wyznaniową, wysoce ekskluzywną. Najczęściej wśród wyznawców tradycyjnego kościoła termin "sekta" ma znaczenie pejoratywne, choć współczesna teologia i język Kościoła na określenie "odłamu" lub "oderwania" nie używa słowa "sekta", lecz "schizma". W Kodeksie Prawa Kanonicznego (Kan. 751) kościoła katolickiego funkcjonuje terminologia która jest używana w odniesieniu do zagadnienia odstępstwa od jego doktryn i dogmatów:
Herezja – to uporczywe, mimo przyjęcia chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie wiary lub powątpiewanie w nią
Apostazja – w obecnych czasach oznacza całkowite porzucenie Kościoła Katolickiego
Schizma – odmowa uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła, uznającymi to zwierzchnictwo
Niekiedy mianem sekty określa się także grupy nie będące wyznaniami w sensie religioznawczym. Mówi się o sektach ekonomicznych, politycznych czy terapeutycznych. Grupy tego rodzaju nazywane mogą być sektami jeżeli cechują się ekskluzywizmem, podobnym do panującego sektach religijnych. Podobne mogą być też metody werbowania, utajniania części informacji o sobie itp. Papież Leon XIII za sektę uznał masonerię. Natomiast za przykład sekty ekonomicznej Dominikańskie Ośrodki Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach uważają Amway.
Określenie sekta (w ujęciu konwencjonalnym) używane jest również bez wydźwięku pejoratywnego dla określenia grup istniejących wewnątrz religii nie posiadających jednej organizacji kościelnej. Zdaniem niektórych osób, większe i zazwyczaj dominujące Kościoły nadużywają terminu "sekta" w stosunku do związków wyznaniowych w celu ich zdeprecjonowania. Obawy te nie znajdują potwierdzenia w oficjalnych dokumentach Kościoła, np. Stolica Apostolska w wydanym w 1986 raporcie "Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie" dystansuje się od zwykłego zwalczania sekt, nakazując dialog z nowymi ruchami religijnymi w duchu tolerancji i szacunku dla osoby ludzkiej. Dokument jednocześnie stwierdza iż dialog ten może być utrudniony gdyż zachowania i metody niektórych z sekt mogą wywierać destrukcyjny wpływ na osobowości, przyczyniać się do dezintegracji rodzin i społeczności, zaś ich doktryny często bywają bardzo odległe od nauczania Chrystusa i Kościoła. Same związki wyznaniowe, czy wspólnoty religijne, nie przyjmują określenia sekta. Według Joachima Wacha każde wyznanie religijne w początkowym okresie rozwoju miało charakter sekty. W trakcie instytucjonalizowania się religii wszelkie formy sprzeciwu wobec działań podejmowanych przez Kościół mogą mieć formę ruchu w postaci sekt, bądź też przybierają formy zakonów, jeżeli są akceptowane przez kościół.
W ujęciu ewangelicznych chrześcijan komentatorzy wywodzący się z tego nurtu zauważają, że słowo greckie "hairesis", przetłumaczone w Biblii wyrazem "sekta", występuje w Dziejach Apostolskich sześć razy[potrzebne źródło], a także w Liście do Galacjan (5,20), w Drugim Liście Piotra (2,1), oraz w Pierwszym Liście do Koryntian (11,19), lecz tłumaczone jest w tych tekstach jako "stronnictwo". (W polskich tłumaczeniach występują także zwroty "sekta", "heretyctwo", "herezja", "kacerstwo".)



Sekty - Opisy niektórych sekt LINK