Blog - Biblia

Witamy na naszym blogu.
Znajdziesz tutaj informacje na temat
Apokryfów oraz Sekt

Sekta 

Sekta - (od łac. secta – kierunek, droga, postępowanie, zasady, stronnictwo, nauka, od sequi – iść za kimś, postępować, towarzyszyć albo łac. seco, secare – odcinać, odrąbywać, odcinać się od czegoś) – grupa społeczna stanowiąca odłam wśród wyznawców jakiejś religii. Na gruncie religioznawstwa termin "sekta" nie ma, w przeciwieństwie do sytuacji z języka potocznego, zabarwienia pejoratywnego.


 Sekty czym sa? 
Według Słownika Języka Polskiego sekta oznacza grupę społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania, silnie akceptującą rolę przywódcy.
W polskim prawie używa się określenia związek wyznaniowy. Zarejestrowanych jest kilka kościołów i ponad 100 związków wyznaniowych. Prawdopodobnie drugie tyle różnych ugrupowań religijnych działa bez rejestracji.
W publicystyce i literaturze przedmiotu używa się również terminów ruch religijny, nowy ruch religijny, grupa wyznaniowa, grupa religijna i pojęcia szerszego grupa kultowa.
W powszechnym odczuciu za sektę uważa się grupę wyznaniową szkodliwą i destrukcyjną społecznie.


Terminologia

W kulturowym kontekście Indii i hinduizmu termin "sekta" nie ma wydźwięku pejoratywnego. Określenie "sekta" wykorzystywane jest tam w odniesieniu do każdego odłamu religijnego. Nazwy indyjskie odpowiadające pojęciu sekty, to w łonie hinduizmu: sampradaja (sekta, zakon, tradycja), marga, panth, mat (szkoła filozoficzna) Louis Dumont definiuje występującą w religii hinduistycznej sektę (zastrzegając o małym podobieństwie do grup określanych w ten sposób w chrześcijaństwie), jako grupę religijną obejmującą:
  • ascetów zaangażowanych w osiąganie wyzwolenia z samsary zgodnie z wspólnie akceptowanymi naukami
  • świeckich zwolenników
i wskazuje, że w najszerszym ujęciu wyłonionymi w historii hinduizmu sektami są buddyzm i dźinizm.


Sekta A Religia

Termin sekta oznacza najczęściej podgrupę religijną, różniącą się od innych grup swoistymi praktykami religijnymi oraz swoistym doborem pism kanonicznych. W ujęciu teologicznym dotyczy grupy wyznaniowej, która oddzieliła się od macierzystej organizacji kościelnej dla zaznaczenia swojej odrębności w kwestiach doktryny, liturgii i organizacji wspólnoty religijnej tworząc nową wspólnotę wyznaniową, wysoce ekskluzywną. Najczęściej wśród wyznawców tradycyjnego kościoła termin "sekta" ma znaczenie pejoratywne, choć współczesna teologia i język Kościoła na określenie "odłamu" lub "oderwania" nie używa słowa "sekta", lecz "schizma". W Kodeksie Prawa Kanonicznego (Kan. 751) kościoła katolickiego funkcjonuje terminologia która jest używana w odniesieniu do zagadnienia odstępstwa od jego doktryn i dogmatów:
Herezja – to uporczywe, mimo przyjęcia chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie wiary lub powątpiewanie w nią
Apostazja – w obecnych czasach oznacza całkowite porzucenie Kościoła Katolickiego
Schizma – odmowa uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła, uznającymi to zwierzchnictwo
Niekiedy mianem sekty określa się także grupy nie będące wyznaniami w sensie religioznawczym. Mówi się o sektach ekonomicznych, politycznych czy terapeutycznych. Grupy tego rodzaju nazywane mogą być sektami jeżeli cechują się ekskluzywizmem, podobnym do panującego sektach religijnych. Podobne mogą być też metody werbowania, utajniania części informacji o sobie itp. Papież Leon XIII za sektę uznał masonerię. Natomiast za przykład sekty ekonomicznej Dominikańskie Ośrodki Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach uważają Amway.
Określenie sekta (w ujęciu konwencjonalnym) używane jest również bez wydźwięku pejoratywnego dla określenia grup istniejących wewnątrz religii nie posiadających jednej organizacji kościelnej. Zdaniem niektórych osób, większe i zazwyczaj dominujące Kościoły nadużywają terminu "sekta" w stosunku do związków wyznaniowych w celu ich zdeprecjonowania. Obawy te nie znajdują potwierdzenia w oficjalnych dokumentach Kościoła, np. Stolica Apostolska w wydanym w 1986 raporcie "Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie" dystansuje się od zwykłego zwalczania sekt, nakazując dialog z nowymi ruchami religijnymi w duchu tolerancji i szacunku dla osoby ludzkiej. Dokument jednocześnie stwierdza iż dialog ten może być utrudniony gdyż zachowania i metody niektórych z sekt mogą wywierać destrukcyjny wpływ na osobowości, przyczyniać się do dezintegracji rodzin i społeczności, zaś ich doktryny często bywają bardzo odległe od nauczania Chrystusa i Kościoła. Same związki wyznaniowe, czy wspólnoty religijne, nie przyjmują określenia sekta. Według Joachima Wacha każde wyznanie religijne w początkowym okresie rozwoju miało charakter sekty. W trakcie instytucjonalizowania się religii wszelkie formy sprzeciwu wobec działań podejmowanych przez Kościół mogą mieć formę ruchu w postaci sekt, bądź też przybierają formy zakonów, jeżeli są akceptowane przez kościół.
W ujęciu ewangelicznych chrześcijan komentatorzy wywodzący się z tego nurtu zauważają, że słowo greckie "hairesis", przetłumaczone w Biblii wyrazem "sekta", występuje w Dziejach Apostolskich sześć razy[potrzebne źródło], a także w Liście do Galacjan (5,20), w Drugim Liście Piotra (2,1), oraz w Pierwszym Liście do Koryntian (11,19), lecz tłumaczone jest w tych tekstach jako "stronnictwo". (W polskich tłumaczeniach występują także zwroty "sekta", "heretyctwo", "herezja", "kacerstwo".)



Sekty - Opisy niektórych sekt LINK 






Apokryfy

Apokryf (gr. ἀπόκρυφος, ápókryphos – ukryty, tajemny) – określenie używane obecnie głównie w kontekście ksiąg o zabarwieniu religijnym z okresu przełomu naszej ery, które Kościół katolicki uważa za nienatchnione, w szczególności to księgi niewchodzące w skład Biblii.

 Kilka ważnych informacji
 Określenie używane w starożytności niechrześcijańskiej w stosunku do tekstu religijnego lub filozoficznego w hellenistycznych religiach misteryjnych oraz systemach filozoficznych o charakterze hermetycznym. Apokryfy były szeroko rozpowszechnione aż do schyłku starożytności na terenie cesarstwa rzymskiego, szczególnie w jego wschodniej części w postaci nurtu religijnego zwanego gnostycyzmem. Jednakże w tym ostatnim przypadku zagadnienie związane z apokryfami łączy się już z chrześcijaństwem, co wynika z charakteru samego gnostycyzmu. W tym kontekście termin "apokryf" w kręgach filozoficzno-religijnych oznaczał, że do poszczególnych ksiąg mają dostęp tylko osoby wtajemniczone, posiadające określoną wiedzę (gnosis), niedostępną dla profanów. W Kościołach protestanckich księgi te są określane jako pseudoepigrafy.

Artykuł odpowiadający na pytanie Dlaczego Odrzucamy Apokryfy?



Apokryfy Starego Testamentu
                        Wśród apokryfów starotestamentalnych wyróżnia się trzy podstawowe grupy:
  • Opowiadania mają charakter quasi-historyczny, opisują zazwyczaj dzieje narodu w jakimś wycinku, albo koleje losu jakiejś osoby – nawiązują one albo do rzeczywistych wydarzeń, albo też (tak jest najczęściej) oparte są na legendach.
    • Księga Jubileuszów;
    • 3 Księga Ezdrasza;
    • 3 Księga Machabejska;
    • Apokalipsa Mojżesza;
    • Życie Adama i Ewy;
    • Testament Adama;
    • Wniebowstąpienie Izajasza.
  • Pisma dydaktyczne to księgi mądrościowe zawierające pouczenia dotyczące spraw moralnych i religijnych. Do nich można zaliczyć:
    • Testamenty Dwunastu Patriarchów;
    • Psalm 151 i 4 dalsze;
    • Psalmy Salomona;
    • Modlitwa Manassesa;
    • 4 Księga Machabejska;
    • pisma dydaktyczne z Qumran.
  • Apokalipsy – nawiązują one przede wszystkim do kanonicznych ksiąg prorockich
    • Księga Henocha;
    • Wniebowzięcie Mojżesza;
    • 4 Księga Ezdrasza;
    • Apokalipsa Barucha;
    • Apokalipsa Abrahama;
    • Testament Abrahama;
    • Apokalipsa Eliasza;
    • Księga Eliasza;
    • Apokalipsa Sofoniasza;
    • Apokalipsa Ezechiela;
    • Wyrocznie sybillińskie.
 Apokryfy Nowego Testamentu
Najogólniej apokryfy Nowego Testamentu dzieli się wg kryterium wierności kanonowi biblijnemu na:
  • ortodoksyjne (nieheretyckie) – nie wykraczające doktrynalnie poza treści przedstawione w księgach kanonicznych, będące tylko uzupełnieniem tychże;
  • nieortodoksyjne (heretyckie) – przede wszystkim chodzi tutaj o apokryfy gnostyckie, znacząco odbiegające w swojej treści od ksiąg kanonicznych, istotnie zmieniającymi przesłanie Jezusa, albo jego pozycję i rolę, a nawet wszystko razem.
Apokryfy Nowego Testamentu zasadniczo dzielą się wg gatunków literackich, podobnie, jak i ich kanoniczne odpowiedniki, na:
  • Ewangelie
    • wg tradycji autorstwa poszczególnych apostołów:
      • Ewangelia Bartłomieja;
      • Ewangelia Filipa;
      • Ewangelia Jana (arabska);
      • Ewangelia Judasza;
      • Ewangelia Macieja;
      • Ewangelia Piotra;
      • Ewangelia Tomasza
    • judeochrześcijańskie:
      • Ewangelia Ebionitów
      • Ewangelia Hebrajczyków;
      • Ewangelia Nazarejczyków;
    • Ewangelie dzieciństwa Jezusa:
      • Ewangelia Pseudo-Mateusza;
      • Ewangelia Dzieciństwa Arabska;
      • Ewangelia Dzieciństwa Łacińska;
      • Ewangelia Dzieciństwa Ormiańska;
      • Ewangelia Dzieciństwa Tomasza;
      • historia dzieciństwa Jezusa będąca inną ewangelią Tomasza;
      • opowiadania o dzieciństwie Jezusa (gnostycka);
      • Protoewangelia Jakuba
    • inne ewangelie poświęcone Jezusowi:
      • Ewangelia Barnaby;
      • Ewangelia Egerton (Papirus Egerton);
      • Ewangelia Gruzińska;
      • Tajemna Ewangelia Marka
    • maryjne:
      • historia niepokalanego poczęcia Matki Bożej;
      • ewangelia o narodzeniu Matki Bożej;
      • o zaśnięciu Maryi;
      • lamentacje Matki Bożej
    • poświęcone innym postaciom NT:
      • Ewangelia Egipcjan;
      • Ewangelia Gamaliela;
      • Ewangelia Marii Magdaleny;
      • Ewangelia Nikodema;
      • Historia Józefa Cieśli;
      • Opowiadanie o ścięciu Jana Chrzciciela;
      • Żywot Jana Chrzciciela
    • inne ewangelie:
      • Ewangelia Maniego;
      • Ewangelie Oxyrhynchos (Papirusy Oxyrhynchos);
      • Ewangelia Pana (określana też jako Ewangelia Marcjona);
      • Ewangelia Prawdy.
  • Dzieje Apostolskie
    • Dzieje Jana;
    • Dzieje Pawła;
    • Dzieje Piotra;
    • Dzieje Piotra i Pawła;
    • Dzieje Tomasza.
    • Historia polemik Piotra z Szymonem Magiem.
  • Listy
    • List Apostołów;
    • List Barnaby;
    • Listy Ignacego;
    • Apokryf Jakuba;
    • Listy Jezusa do Abgara;
    • Listy Klemensa;
    • List Pawła do Aleksandryjczyków
    • List Pawła do Laodycejczyków;
    • List Koryntian do Pawła;
    • 3. List do Koryntian
    • Korespondencja św. Pawła z Seneką (14 listów);
    • List Polikarpa do Kościoła w Filippi.
  • Apokalipsy
    • Apokalipsa Pawła;
    • Apokalipsa Piotra;
    • Pasterz Hermasa.
  • Inne
    • Didache
  • Ponadto w niektórych wyznaniach protestanckich poniższe wersety są uznawane za pseudoepigrafy[2]
    • Ewangelia Mateusza 17:21
    • Ewangelia Mateusza 18:11
    • Ewangelia Mateusza 23:14
    • Ewangelia Marka 7:16
    • Ewangelia Marka 9:44
    • Ewangelia Marka 9:46
    • Ewangelia Marka 11:26
    • Ewangelia Marka 15:28
    • Ewangelia Łukasza 17:36
    • Ewangelia Łukasza 23:17
    • Ewangelia Jana 5:4
    • Dzieje Apostolskie 8:37
    • Dzieje Apostolskie 15:34
    • Dzieje Apostolskie 24:7
    • Dzieje Apostolskie 28:29
    • List do Rzymian 16:24